۱۰ خوراکی "خونساز" از نظر طب سنتی + ۵ روش برای درمان "کم‌خونی"

در طب سنتی، غذاهای خونساز از تنوع بسیار بالایی برخوردارند؛ هر غذای با طبع گرم و تری می‌تواند بالقوه خونساز باشد، چنین غذاهایی روی شخصیت افراد‌، رفتارها و حتی پندارهای افراد تأثیرگذارند.

به غذاهای خونساز در طب ایرانی، غذاهای دمساز نیز گفته می‌شود؛ از جمله غذاهای دمساز می‌توان "هوا"را نام برد.

هرچه هوا از لطافت و پاکی بیشتری برخوردار باشد (اکسیژن بیشتری داشته باشد) خون لطیف‌تری را تولید می‌کند؛ هوای آلوده (حاوی آلاینده‌های جوی) خون آلوده و ناپاک ایجاد می‌کند.

از غذای خونساز دیگر، می‌توان "عسل"را نام برد؛ این غذا در طب سنتی ایران جزء غذاهای "صالح الکیموس" متوسط الغذا است یعنی به‌محض ورود به کبد، تبدیل به خون می‌شود؛ این غذا، علاوه بر مغذی بودن، خاصیت دارویی نیز دارد.

از جمله غذاهای دیگری که از خاصیت خونسازی برخوردار است، می‌توان به "کنجد" اشاره کرد؛ توصیه می‌شود هر شب همراه شام یک تا دو قاشق غذاخوری از آن را کاملاً جویده و میل کنید؛ خوردن این دانه روغنی برای تقویت مو‌، چشم‌، تخمدان‌ها و بیضه‌ها بسیار مفید است.

شایان ذکر است هر غذایی که برای اعضای تناسلی مفید باشد برای چشم نیز مفید است چون این دو اندام، لطیف‌ترین جزء غذاهای مصرفی روزانه را به‌سمت خودشان جذب می‌کنند مثلاً هویج نه‌تنها برای چشم مفید است برای تقویت قوای جنسی نیز مفید است و فوق العاده خونسازی می‌کند اما توصیه می‌شود بعد از خوردن آب هویج چند دقیقه‌ای را بدوید یا قدم بزنید.

غذای دیگر "قاووت قوتوی" کرمان یا اردبیل است که ترکیبی از تخم گشنیز + زنجبیل +میخک + هل باد + شاه‌دانه + گندم + کنجد + عدس و غیره است؛ توصیه می‌شود یک تا دو قاشق غذاخوری از آن را در یک لیوان شیر مخلوط کرده و میل شود‌.

از جمله غذاهای دیگر خونساز می‌توان از "دیزی آبگوشت" با نخود فراوان یاد کرد؛ توصیه می‌شود که این غذا با شعله پایین تهیه و طبخ شود و هر لقمه آن را با جویدن کاملاً در دهان هضم کرد.

غذای بعدی "سوپ یا آب‌پزشده گوشت بلدرچین" است؛ این غذا از آهن زیادی برخوردار است حتی برای کسانی که سنگ یا شن کلیه دارند، مفید است؛ نام این پرنده در چند سوره قرآن کریم آمده است.

غذای خونساز دیگر "خوردن 21 عدد مویز صبح ناشتا" است که در روایات و احادیث نیز به آن اشاره شده و برای کاهش بلغم مغز و افزایش حافظه خوردن آن را فراموش نکنید؛ فوق‌العاده خونساز بوده و آهن فراوان دارد.

از جمله تدابیر دیگر برای دریافت غذاهای خونساز، خوردن هفت عدد "انجیر خشک" همراه صبحانه  و 9 تا 12 عدد "آلو بخارا" همراه وعده ناهار است.

خوردن ارده + شیره انگور در یکی از وعده‌های غذایی خاصیت خونسازی بالایی دارد.

برخی تدابیر برای رفع کم‌خونی

ــ پیاده‌روی روی سنگ‌ریزه‌ها یا قلوه‌سنگها روزانه 30 دقیقه به‌صورت پابرهنه 

ــ کوبیدن پاشنه پا به زمین روزانه 40 بار

ــ قرار دادن تکه آهنی که نه رنگ و نه زنگ داشته باشد داخل خورشت‌ها (حسوم)؛ توصیه می‌شود این کار را در 10 دقیقه پایانی طبخ غذاهای خورشتی انجام دهید.

ــ خواندن سوره "حدید و یس"

ــ طرز خوابیدن نیز در جهت شمال و جنوب جغرافیایی بی‌تأثیر نیست؛ تأکید می‌شود افرادی که کم‌خونی دارند از خوابیدن روی تخت‌خوابهای فرفوژه خودداری کنند، چه‌بسا کم‌خونی را در آنها تشدید می‌کند.

گیاهان و میوه‌های خونساز

ــ از جمله گیاهانی که خاصیت خونسازی دارند، می‌توان به یونجه‌، گزنه‌، شبدر‌، عناب‌، زرشک‌، آلبالو‌، انار و سیب اشاره داشت.

ــ می‌توان یونجه یا شبدر را با سالاد فصل مخلوط و میل کرد.

ــ در یک استکان عرق گزنه، دو قاشق غذاخوری شیره انگور مخلوط و میل شود.

ــ در یک استکان جوشانده گل بابونه، دو قاشق غذاخوری آب آلبالو ریخته و میل شود‌.

ــ یک قاشق غذاخوری آویشن و هفت عدد عناب را با  سه لیوان آب مخلوط کرده آن را جوشانده، صاف کرده و میل کنید.

ــ در یک لیوان جوشانده گل ختمی سه قاشق غذاخوری آب زرشک مخلوط کرده و میل شود.

ــ شب‌هنگام در یک سیب سرخ هفت عدد میخ طویله را وارد کرده و صبح‌هنگام میخ‌ها را خارج کرده و میل شود‌.

حمزه سام دلیری؛ محقق و مدرس طب سنتی و اسلامی

منبع : خبرگزاری تسنیم

هرگز این موقع ناخن کوتاه نکنید!

کوتاه کردن ناخن ها شاید خیلی کم اهمیت به نظر برسد اما نکته مهم این مسئله کلسیم بدن است. که در این مقاله به آن پرداخته شده است. هرگز شب هنگام ناخن کوتاه نکنید علت را در ادامه بخوانید.

در کشف دلیل علمی ممنوعیت ناخن گرفتن در شب گفته شده است

طبق تحقیقات اخیر دانشمندان مشخص شده که کلسیم اضافه بدن در ساعات پایانی روز در ناخن ها جمع می شود و از ناخن ها به عنوان انبار موقت کلسیم بدن استفاده می شود و این کلسیم اضافی در ساعات آغازین روز به گردش خون باز می گردد و مورد مصرف قرار می گیرد. گرفتن ناخن ها در شب باعث از بین رفتن این کلسیم ذخیره شده خواهد شد. همچنین کمبود کلسیم اولین آثارش در بینایی مشاهده می شود.
در نتیجه در هر وقت از شب یا روز باشد جایز است، و بنا بر جست و جویی که صورت گرفت، روایتی مبنی بر کراهت گرفتن ناخن در شب یافت نشد. پس دیگر بحث از علّت کراهت مطرح شده، معنا ندارد.

همچنین روایتی درباره به چاه انداختن ناخن یافت نشد. اما آنچه در روایات آمده این است که مستحب است بعد از چیدن ناخن، آن‌ را دفن‏ کرد.

شایعه ی مطرح شده مبنای علمی ندارد و علاوه بر اینکه کلسیم در ناخن ها ذخیره نمی شود مکانیزمی نیز برای ذخیره شدن این کلسیم در شب و بازگشت دوباره‌ی آن به بدن در روز وجود نداد. مشخص نیست هدف این شایعه پردازی چه بوده است ولی به احتمال زیاد توجیهی برای یک افسانه ی قدیمی است:

بر اساس یک افسانه ی ژاپنی ناخن گرفتن در شب می تواند به مرگ منجر شود، عمر را کوتاه کند و ارواح خبیثه را جذب کند. همچنین برخی اعتقاد داشتند که بخشی از روح شما در ناخن هایتان قرار دارد و گرفتن آن در شب باعث می شود بخشی از روح خود را در شب پر از ارواح خبیث آزاد کنید.

مواد غذایی مفید برای رشد و تقویت ناخن:

به طور کلی مواد غذایی مفید برای ناخن مربوط به مواد غذایی حاوی پروتئین - ویتامین های گروه B - زینک و اهن هستند و برخی از این مواد غذایی شامل  غذاهای خوب و مغذی مانند برنج قهوه ای، آجیل،غلات کامل، سویا ، شیر بدون چربی، تن ماهی، میوه و سبزیجات تازه  که برای ناخن بسیار خوب هستند.

 پروتئین

ناخن ها عمدتاً از پروتئینی به نام کراتین ساخته می شوند و اگر در رژیم غذایی روزانه افراد پروتئین کم باشد، ناخن ها شکننده و نازک شده و سرعت رشد ناخن ها کم می شود. همچنین رژیم غذایی نامناسب  سبب بروز خطوط سفید رنگی روی ناخن می شود.

 ویتامین های C و B:

 وجود ویتامین C در بدن موجب افزایش جذب آهن از مواد غذایی می شود. به منظور افزایش دادن اثرات مفید ویتامین C در بدن، می توانید مواد غذایی حاوی ویتامین C را با مواد غذایی حاوی ویتامین E مصرف کنید، زیرا ویتامین E نیز یکی دیگر از ویتامین هایی است که در سالم بودن و رشد ناخن ها موثر است. ویتامین E سبب بهتر شدن جریان خون شده و در نتیجه عمل اکسیژن رسانی به ناخن بهتر انجام می شود و ناخن ها مستحکم تر باشند.
ویتامین های گروه B مانند ویتامین B12 نیز در سلامت و رشد ناخن ها موثر است و کمبود ویتامین B12 می تواند سبب تغییر شکل آنها شود. از طرفی تغییر شکل نوک ناخن ها می تواند در اثر کمبود یک یا گروهی از ویتامین های B باشد.

 مواد غذایی حاوی زینک:

روی یکی از عناصر مهم در تشکیل ناخن و سلامت آن می باشد. عنصر روی نقش مهمی در سنتز پروتئین داشته و وجود آن در رشد و سلامت بافت های بدن ضروری است.بنابراین کمبود روی در بدن بر رشد و سلامت ناخن ها تأثیر می گذارد. عنصر روی که برای جذب بهتر به ویتامین B6 نیاز دارد در مواد غذایی مختلفی وجود دارد؛ بهترین منابع حاوی روی شامل گوشت قرمز و گوشت سفید (مرغ و ماهی و سایر پرندگان) می باشد.

وقت مناسب ناخن گیری

همیشه بعد از حمام ناخن های خود را بگیرید چون آسیب کمتری به آن می رسد. در بقیه مواقع ناخن شکنندگی دارد که به سطح ناخن آسیب می رساند ولی بعد از حمام، ناخن نرم است و شکننده نیست.

آب بنوشید

یک آزمایش ساده برای تشخیص کمبود آب بدنتان این است که سطح ناخن را محکم فشار دهید تا ناخن از صورتی به سفید تغییر رنگ دهد؛ سپس ناخن را رها کنید و ببینید در چه زمانی به رنگ اولیه خود برمی گردد. اگر ناخن کمتر از دو ثانیه به رنگ اصلی اش باز نگردد یعنی بستر ناخن دچار کمبود آبی است. در طولانی مدت این کمبود آب باعث شکنندگی ناخن می شود؛ بنابراین برای حفظ سلامتی ناخن هایتان به مقدار کافی آب بنوشید.

پروتئین فراموش نشود

کمبود پروتئین، خود را به صورت یک نوار سفید در عرض ناخن نشان می دهد. ناخن ها بیشتر از پروتئین ساخته شده اند؛ بنابراین برای اینکه ناخن هایی بلند، قوی و جذاب داشته باشید باید روزانه به مقدار مناسب پروتئین مصرف کنید. کراتین، عنصر اصلی مو و ناخن، از آمینواسیدها به خصوص سیستئین ساخته شده است. با این وجود به این معنا نیست که شما به مکمل های سیستئین نیاز دارید. خوردن منابع پروتئینی متنوع می تواند به شما این اطمینان را بدهد که برای داشتن ناخن هایی سالم به اندازه کافی آمینو اسید مصرف کرده اید. حال این پروتئین به میزان قابل توجهی در ماهی قزل آلا، ماست و گردو وجود دارد. منابع دیگر پروتئین شامل ماهی، میگو، بوقلمون، مرغ، گوشت، سویا، تخم مرغ، آجیل و لبنیات است.

منبع الودکتر

آی کیو بالا چه نشانه ای دارد؟

یافته ها و نتایج تحقیقات پژوهشگران نشان می‌دهند که پیروی نکردن از دیگران یا عدم انطباق با رسوم می تواند نشانه ای از ضریب هوشی بالا باشد به این معنی که افرادی با هوش بالاتر کمتر از دیگران متابعت می‌کنند.

دکتر مایکل موتهاکریشنا (Michael Muthukrishna) سرپرست این گروه تحقیقاتی در این رابطه اظهار داشت: «هیچ مشکلی در رابطه با انطباق یا پیروی وجود ندارد. مردم پیرو هستند و از رسوم پیروی می‌کنند و این مسئله یک امر خوب برای تکامل فرهنگی به‌حساب می‌آید. درواقع شخص پیروی‌کننده هر چیزی که عمومیت داشته و دیگران آن را به کار می‌گیرند، کپی و نسخه‌برداری می‌کند و این چیزها اغلب خوب و مفید هستند.»

این نتایج، از مطالعه و بررسی رفتاری یکصد و یک فرد داوطلب به‌دست‌آمده است. پژوهشگران با انجام یک کار ساده که دربرگیرنده مقایسه طول خطوط مختلف بوده توانستند به این نتایج دست پیدا کنند. در این آزمایش پیش از هرگونه تصمیم‌گیری به مشارکت کنندگان گفتند که چه کسانی چه فکر می‌کنند. بیشتر این شرکت‌کنندگان ترجیح دادند که از دیگران پیروی کنند. درحالی‌که افراد باهوش تر پاسخ درست را به دست آوردند و تحت تأثیر نظرات دیگران قرار نگرفتند.

پژوهش‌های کلاسیک مربوط به انطباق و پیروی پس از جنگ جهانی دوم توسط سالومان اش (Solomon Asch) صورت گرفت. این پژوهش‌ها نشان می‌دادند که مردم اطلاعات ناخواسته را از احساسات خود برای مطابقت با دیگر افراد انکار می‌کنند.

دکتر موتهاکریشنا معتقد است که پیروی به‌تنهایی و در کل چیز بدی به‌حساب نمی‌آید. وی در این رابطه گفت: «تمام جهان ما از چیزهایی ساخته‌شده که ما انجام می‌دهیم و تقلید در بسیاری موارد برای ما خوب است. ما فقط نیاز داریم بدانیم که بیشتر مردم این کارها را انجام می‌دهند.»

او در ادامه توضیحاتش اظهار داشت: «این نظریه‌ها و آزمایش‌های ریاضی کمک می‌کند تا درک بهتری ازآنچه باعث می‌شود گونه ما به گونه منحصربه‌فرد، بافرهنگ تبدیل شود، داشته باشیم. هوش ما چیزی است که به دست می‌آید و سخت‌افزاری نیست.»

شرح کامل این پژوهش‌ها و نتایج به دست آمده از آن در آخرین شماره مجله تکامل و رفتار (Evolution and Behavior) به چاپ رسیده و قابل‌دسترس است.

 

منبع: سیناپرس

دروغگویی یا چاپلوسی

 

یکی از ویژگی های بارز ما ایرانی ها دروغگویی، تظاهر و چاپلوسی است. ما مردمانی هستیم که برای حفظ موقعیت و یا دستیابی به شرایطی بهتر، عزت نفس مان را تهی از انسانیت می کنیم و از افرادی که منافع مان به آنان وابسته است، بُتی دروغین می سازیم تا اموراتمان بگذرد.

 

ما مردمانی هستیم که در تعاملات روزانه مان در لفافه و کنایه صحبت می کنیم و در صورتی که احساس خطر کنیم، منظورمان را به شکل ریاکارانه ای وارونه جلوه می دهیم.

 

ما مردمانی هستیم که با موقعیت سنجی هایی به اصطلاح زیرکانه تعارف های بی پشتوانه ای را نثار همدیگر می کنیم، به امید این که در آینده بتوانیم امتیازی را از دیگرانی که برای ما مهم هستند، بدست بیاوریم. 

 

ما در ارتباطات روزمره مان دائماً در حال تفسیر و ذهن خوانی افکار دیگران هستیم. زیرا پیام رسایی را دریافت نمی کنیم و اگر کمی تعمق کنیم، در می یابیم که ریشه اکثر غیبت ها، تهمت ها و درگیرها در سطح فردی و اجتماعی، ناشی از رفتارهای دو گانه ی ماست.

 

چرا که نمی خواهیم احساسات و عقاید مثبت و منفی مان را صریح، واضح و روشن بیان کنیم و متاسفانه همه این ارتباطات که توام با کنایه، ابهام، دوپهلو سخن گفتن و وارونه جلوه دادن احساسات بیان می گردد در قالب رعایت مناسبات احترام آمیز به نمایش گذاشته می شود.

 

متاسفانه  همه با هم دروغ می گوییم و همه هم معنای آن را به خوبی درک می کنیم و همه هم به روی هم نمی آوریم؛ چون این الگوی رفتاری تاکتیکی برای حفظ موقعیت، کسب درآمد، منزلت و یا توجه بیشتر می باشد.

 

در واقع ریاکاری به عنوان یک ضرورت اجتماعی در رفتارهای ما ایرانی ها ریشه دوانده و تابعی از میراث فرهنگی جامعه است که به ما تحمیل شده و ما هم با همین الگوهای رفتاری نادرست خو گرفته ایم و همانند یک ژن فرهنگی به نسل های بعدی مان انتقال می دهیم.

 

با نگاهی جامعه شناختی به گذشته جامعه ی ایران پی به حکومت هایی خواهیم برد که حاکمان مستبد فرمان می راندند و زیردستان به جز اطاعت و فرمانبری نقش دیگری نداشتند. در این نظام سلطه، زندگی خصوصی و اجتماعی افراد فرودست تحت نفوذ افرادی قرار داشت که در موقعیت های فرادستی قرار داشتند. در واقع اولین مشخصه ی این نظام ها ناامنی بوده و بر این اساس در می یابیم که بین ارباب و رعیت در تمامی سطوح ارتباطی، دروغگویی و چاپلوسی برای برای بدست آوردن امنیت اقتصادی و اجتماعی به شدت رواج داشته است. با تعمق در مناسبات رسمی و غیر رسمی پی می بریم که این  ژن فرهنگی که در یک بستر تاریخی- اجتماعی به ما تحمیل شده، همچنان به عنوان یک الگویِ رفتاری پذیرفته شده در جامعه امروزی ما رواج دارد و مشاهده می کنیم که تملق و چاپلوسی به اشکال متنوع و در لایه های مختلف اجتماعی بازتولید می شود لذا القاب و عناوین تحقیرشونده ای همچون نوکر، مخلص، دست بوس، قربان، چاکر و … مفاهیم رایجی هستند که افراد فرودست در برابر اشخاص فرادست به کار می گیرند تا از مزایای این حقارت گویی ها چیزی عایدشان گردد.

 

 

در واقع اغراق، بزرگنمایی و غلوگویی در مورد افراد فرادست و تحقیر افراطی خود، به عنوان یک تاکتیک موفقیت آمیز در رفتار ما ریشه دوانده و حاکم بر رفتارهای ماست و همه ی این تعریف، تمجید و بله قربان گویی ها تحت عنوان احترام تلقی می گردد و از سوی دیگر، مشاهده می کنیم کوچکترین مخالفت با عقیده و یا نقدی منصفانه از سوی انسان های آزاده و فرهیخته ی جامعه، به عنوان بی احترامی تلقی شده و منجر به طرد اجتماعی شان می گردد که  این معنای ضمنی ما را وا می دارد که برای ابراز احترام به افرادی که گره گشایی کارمان به موافقت آنان وابسته است به مجیز گویی از آنان بپردازیم و بر همین اساس است که در مقابل عیوب افرادی مانند رئیس، کارفرما، استاد، همسر و … سکوت ناخواسته ای را اختیار می کنیم. زیرا اگر مخالفتی صورت بگیرد، توهین تلقی شده و به خشم و غضب آنان منجر می شود و شاید آرامش زندگی مان برای همیشه به مخاطره بیفتد.

 

با تحلیل محتوای گفتگوهای روزمره  در می یابیم که افراد شکل و قالب های  ارتباطی را رعایت می کنند. ولی ماهیت پیام شان دچار نوعی وارونگی است. به طور مثال شخصی از همکارش بابت موضوعی به شدت دلخوری دارد و این مسئله رشته افکار ش را بهم ریخته ولی در مواجه شدن با همکارش، تاکتیکی متضاد را بر می گزیند و طوری عادی رفتار می کند که انگار اتفاقی نیفتاده و نکته در خور توجه اینکه اگر از او  در مورد ناراحتی اش پرسش شود با پاسخ های ابهام آمیزی روبرو می شویم و یا اگر در یک میهمانی حضور داریم و تمایلی به ارتباط با یکی از میهمانان نداشته باشیم به خاطر اینکه از نیت ما آگاه نشود با اصرار از او دعوت می کنیم که به عنوان میزبان در خدمتش باشیم.

 

شایان ذکر است که اگر از شخصی خوشتان نمی آید و یا در حال حاضر تمایلی برای میزبانی ندارید، جای ایراد نیست، اما وانمود کردن به این که بسیار مشتاق میزبانی هستید، این  ارتباط را پیچیده می کند. بنظر می رسد ترس از طرد شدن در یک ارتباط دوستانه، افراد را به سخنانی ابهام آمیز و یا احترامی ریاکارانه وا می دارد که ارتباطات خانوادگی و دوستانه را مختل می کند و پیامدی جز سوء تفاهم و قضاوت های نادرست ندارد.

 

با دقت در تعاملات اجتماعی در می یابیم که این شیوه ی ریاکارانه و مبالغه آمیز نوعی بی اعتمادی را در مراودات روزمره ما رواج داده که بی اهمیت ترین مسئله در زندگی را بایستی با کلماتی همچون؛ به جان بچه ام، به خدا قسم، به مرگ مادرم، به جدم و … عجین کنیم تا دیگران را متقاعد کنیم که دروغ نمی گوییم یا در بیان ابراز صمیمیت و دوستی نیز بایستی از مفاهیمی همون؛ فدایت شوم، پیش مرگت گردم، قربانت شوم و یا در ابراز خشم و نفرت هم از عباراتی مانند؛ بری و بر نگردی، مرگتو ببینم، دیدار به قیامت و … استفاده می کنیم. در حالیکه نه در بیان صمیمیت متعارف، کسی حاضر است جانش را فدای کسی کند و نه در ابراز هیجانات کسی راضی به مرگ دیگری است.

 

ما آنچنان به گفتن و شنیدن این مبالغه گوئی ها عادت کرده ایم که تا حرف ها، خواسته ها و حوادث را چند صد برابر بزرگ جلوه ندهیم کسی به اهمیت موضوع پی نمی برد. به عنوان مثال اگر سرمان درد می کند و می خواهیم در خانه کمی سکوت برقرار باشد، باید اطرافیان را متقاعد نماییم که مغزمان از شدت درد در حال متلاشی شدن است، و گرنه کسی به حرف ما توجهی نمی کند. کارمند یک سازمان بابت یک روز نیامدن در سر کار بایستی بیماری خود، فرزند و یا یکی از عزیزانش را به دروغ در ذهنش باز سازی کند و به شکل مبالغه آمیزی بیان کند تا بتواند به رئیس بالا دستی توضیحی متقاعد کننده بدهد و یا اگر به مبلغی پول برای امورات زندگی نیاز پیدا کنیم بایستی بدترین گرفتاری و بدبختی های عالم را به خودمان منتسب کنیم تا بتوانیم استحقاق دریافت یک وام و یا مساعده ی ناچیز را داشته باشیم. 

 

در یک جامعه ی سالم، تعاملات احترام آمیز نه از طریق تعریف و تمجید های افراطی و ریاکارانه، قربان صدقه رفتن و یا اظهار ارادت تام و تمام با عقاید و ده ها رفتار و گفتار شرم آور دیگر، بلکه با تحقیر نکردن و یا طرد همدیگر به خاطر جنس، لهجه، شغل، قومیت، قضاوت نکردن و برچسب نزدن و در یک جمله آزار نرساندن به یکدیگر خود را نشان می دهد.

 

این سنت ناپسند که از گذشته شروع شده و ما همچنان در آن گرفتار آمدیم خصوصیات ما ایرانی ها را شکل داده و متاسفانه پذیرش و باز تولید این الگوهای رفتاری نیز باعث حفظ و تثبیت تملق و چاپلوسی در تعاملات اجتماعی ما گردیده است.

 

بیاییم با هم، به آن‏چه بر ما گذشته است از منظری آسیب شناسانه بنگریم و براى درد بزرگى که ما را از درون رنج مى‏ دهد و تحلیل می ‏برد، چاره ‏جویى کنیم.

 

منبع : تندرست نیوز

توصیه های مفید جهت حسادت زنانه

اگر در خود حسادتی می بینید، اول سعی کنید آن را پیش خود اعتراف کنید، سپس در صورت امکان با دوستی که حافظ اسرار شماست در میان بگذارید، همین کار باعث آرام شدن شما می شود.

اگر حدس شما در خصوص رفتار شوهرتان درست بود، اول ان را با همسرتان در میان بگذارید و به او بگویید که این کارهای تومرا « آزرده خاطر » کرده است، اما هرگز به او نگویید که این کار تو مرا « خشمگین » کرده است! در این صورت او هرگاه که بخواهد شما را خشمگین کند آن عمل را تکرار خواهد کرد و نقطه ضعف خود را بدون جهت افشا نکنید.
هرگز شخصیت خود را آن قدر پایین نیاورید که از شوهرتان بپرسید، فلان زن در فلان مجلس به نظ رتو چطور بوده؟ بیان همین مطلب، حساسیت و آسیب پذیری شما را به همسرتان نشان خواهد داد.
در صورتی که هنوز با مردی ازدواج نکرده اید، هرگز برای از میدان به در کردن رقیب، به مبارزه بر نخیزید. از حیله های معمول زنانه، هرگز استفاده نکنید و برای او دام نگذارید!
ممکن است مردی در اثر این عمل با شما ازدواج کند، ولی مطمئن باشید که پس از ازدواج، به اصل موضوع پی خواهد برد، آن وقت است که به شما وفادار نخواهد ماند.
احساس عدم منیت خود را به او نفهمانید که در این صورت بازنده هستید! دوست شما نباید به خاطر شما از همه کس دست بشوید. به او فرصت بدهید تا خودش تصمیم بگیرد، پا فشاری شما کار را خراب تر می کند.
سعی کنید «صاحب اختیار » مرد خویش نباشید و به خودنبالید که همسرتان بدون اجازه شما آب نمی خورد. تملک یک مرد، با عشق اصیل و سالم فرق دارد.
حسادت، اگر تبدیل به رفاقت شود، نابود کننده ی شما است! پس در گردونه ی رقابت نیفتید. در صورتی که از روی حسادت به دیگران، همسر کسی بشوید. ممکن است بعداً پشیمان شوید، زیرا حسادت، قضاوت رت تیره و تار می کند. ئاگر ادامه دوستیتان در مخاطره است، با حسادت شما او بر نمی گردد. اگر اوضاع تغییر نکرد، صبور باشید، با حسادت کار خراب تر می شود. به خود متکی بودن توأم با اندکی حوصله، و نداشتن از این که دارید او را از دست می دهید. به موقعیت شما کمک بیشتری می کند.
اگر مردی را دوست دارید. اعم از اینکه در دوره های نامزدی هستید یا با او ازدواج کرده اید و سال های اولیه زندگی را سپری می کنید. سعی کنید به او حسادت نکنید برای اینکه به این مرحله برسید. بیشتر به ارزش ها و توانایی های خود بها بدهیدو دایم بر روی آنها تکیه کنید. اگر ممکن است در یک زمینه کاری، هنری و یا حرفه و فنی فعالیت کنید تا حس احترام شما نسبت به خودتان بالا رود در این صورت میزان حسادت شما کمتر خواهد شد.

منبع : آکاایران

محققان بریتانیایی می گویند؛

زنان سحرخیز کمتر در معرض خطر ابتلا به سرطان سینه قرار دارند

مطالعه جدید نشان می دهد زنان سحرخیز کمتر با خطر ابتلا به سرطان سینه روبرو هستند.

به گزارش خبرنگار مهر، محققان بریتانیایی در مطالعه ای داده های مربوط به بیش از ۴۰۹ هزار زن را از لحاظ ارتباط بین عادات خواب و ریسک سرطان سینه بررسی کردند.

مطالعه نشان داد زنان سحرخیز در مقایسه با زنان شب زنده دار ۴۰ درصد با ریسک کمتر ابتلا به سرطان سینه مواجه هستند.

داده ها همچنین نشان داد زنانی که بیش از مدت زمان توصیه شده ۷ تا ۸ ساعت می خوابند به ازای هر یک ساعت خواب اضافی با ۲۰ درصد بیشتر ریسک ابتلا به سرطان سینه روبرو هستند.

«ربکا ریچموند»، سرپرست تیم تحقیق از دانشگاه بریستول بریتانیا، در این باره می گوید: «ما باید در آینده به بررسی مکانیسم های مرتبط با این نتایج بپردازیم چراکه این یافته ها براساس سوالات مرتبط با عادات خواب افراد بوده است.»

وی در ادامه می افزاید: «با این حال تاثیر پیشگیرانه سحرخیزی بر ریسک سرطان سینه در مطالعه ما منطبق با تحقیق قبلی ماست.»

به گفته ریچموند، «ما همچنین به تاثیر علّی و معلولی افزایش طول مدت خواب و خواب منقطع بر ابتلا به سرطان سینه نیز پی بردیم.»

منبع : خبرگزاری مهر

جادوگری به نام پوست موز

پوست موز دور ریزی که بسیار مفید است و می توان از آن برای مشکلات پوستی استفاده کرد. پوست موز در درمان آکنه ها و لکه های پوستی جادو می کند. در این مقاله با جادوگری به نام  پوست موزبیشترآشنا خواهید شد.

درمان پسوریازیس

بیماری پسوریازیس ضایعات پوستی به رنگ قرمز است که توسط پوسته های فلس مانند پوشیده شده و لبه ضایعات  به خوبی مشخص میباشد. این ضایعات  اغلب به صورت متقارن در هر دو طرف بدن قرار دارند.پوسته‌ها معمولا سفید نقره‌ای هستند ولی در مناطقی از  بدن مانند زیربغل یا در  مصرف مرتب مرطوب کننده توسط بیمار این پوسته ها وجود ندارد و ضایعات به احتمال زیاد  صاف و براق هستند.
پسوریازیس معمولا بسیار خفیف است و باعث ضایعاتی در ناحیه  آرنج و زانو یا حالت  پوسته پوسته شدن در پوست سر میشود.با این حال ،این بیماری میتواند هر منطقه از پوست را درگیر کند یا بسیار شدید باشد.  افراد مبتلا به این بیماری می توانند لایه داخلی موز را بر روی قسمت های آسیب دیده مالش دهند، در درمان این بیاری پوستی مفید استو باعث بهبودی خواهد شد.

درمان آکنه

آکنه یک مشکل شایع در میان میلیون ها نفر از مردم است، پوست موز می تواند یک درمان طبیعی برای رهایی از آکنه باشد، و استفاده به طور منظم می تواند باعث کاهش آکنه شود. لایه درونی پوست موز را به آرامی بر روی جوش ها ماساژ دهید از این روش به طور منظم و هر شب قبل از رفتن به رختخواب انجام دهید.

رهایی از زگیل

لایه داخلی پوست موز دارای پتاسیم استو به همین دلیل دردرمان زگیل بسیار مفید است، مخصوصا زگیل های کف پا را میتواند با کمک لایه داخلی موز درمان کنید. اگر از زگیل رنج می برید، لایه داخلی پوست موز را به مدت 10 شب منظم و زگیل کف پا را به مدت 15 شب منظم روی نقاط مورد نظر مالش دهید و نتایج شگفت انگیز آن را ببینید.

درمان سوزش پوس، کبودی و آلرژی

پوست موز می تواند در درمان ناراحتی های پوستی مانند سوزش پوس، کبودی و آلرژی موثر باشد. شما فقط نیاز به یک نوار از پوست موز دارید و فقط کافیست که یک شب بر روی پوست آسیب دیده بگذارید و از مشکلات پوستی رهایی پیدا کنید.

استفاده به عنوان کود در باغ

از آنجا که پوست موز دارای پتاسیم و فسفر بالاست می توانید از آن به عنوان یک تقویت کننده و کود استفاده کنید.

براق کردن نقره جات و چرم

اگر می خواهید دارای چرم و یا نقره ای براق باشید می توانید از پوست موز به جای مواد شیمیایی استفاده کنید.

استفاده به عنوان سفیدکننده دندان

قسمت داخلی پوست موز را به صورت دورانی بر روی دندان مالش دهیداین روش به مدت 2 دقیقه می تواند در سفید شدن دندان موثر باشد، و برای بدست آوردن بهترین نتیجه از این روش به صورت منظم 2 هفته استفاده کنید.

برخی از خواص دیگر پوست موز عبارتند از :

 -از بروز افسردگی جلوگیری می کند
 -سبب بهبود کیفیت خواب می شود
 -سبب کاهش کلسترول می شود
 -سبب بهبود عملکرد قلب می شود
 -به کاهش وزن کمک می کند
 -خاصیت پروبیوتیک و سم زدایی دارد
 -ضد سرطان است
 -از گلبول های قرمز محافظت می کند
 -سرشار از آنتی اکسیدان است
 -خاصیت ضد التهابی دارد

منبع : الو دکتر

افزایش شیوع حمله قلبی میان زنان بیشتر از مردان است

به گزارش خبرگزاری مهر، بیماری‌های قلبی عروقی -شامل مشکلات متعددی همچون بیماری سرخرگ کرونری، سکته، نقص مادرزادی قلب و بیماری سرخرگ محیطی- عامل یک سوم مرگ و میرها در آمریکاست.

بیماری‌های قلبی عروقی همچنین مسئول ۸۳۶ هزار و ۵۴۶ مرگ سالانه در آمریکاست که آن را به «قاتل اول» زنان و مردان بدل کرده است.

بیماری سرخرگ کرونری در همه سنین میان مردان شایع‌تر بوده و این موضوع باعث این تصور عامه شده که بیماری‌های قلبی عمدتا بیماری‌های مردانه هستند.

تحقیقات تازه نسبت به روند تازه‌ای هشدار می‌دهند که افزایش ثابت مرگ و میر زنان جوان به دلیل بیماری سرخرگ کرونری را به دنبال داشته است.

پژوهش تازه که در نشست علمی انجمن قلب آمریکا مطرح شده شواهد تازه‌ای را ارائه می‌کند که از افزایش حملات قلبی میان زنان جوان خبر می‌دهد.

دکتر سمیر آرورا از دانشگاه کارولینای شمالی که رهبری این پژوهش را بر عهده داشته است داده‌های مربوط به حدود ۲۹ هزار فرد ۳۵ تا ۷۴ ساله را که پزشکان طی سال‌های ۱۹۹۵ تا ۲۰۱۴ به دلیل انفارکتوس حاد قلبی در بیمارستان بستری کردند بررسی کرده است.

نتایج این بررسی نشان می‌دهد نسبت افراد جوانی که به دلیل حملات قلبی در بیمارستان بستری شدند از ۲۷ درصد طی سال‌های ۱۹۹۵ تا ۱۹۹۹ به ۳۲ درصد طی سال‌های ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۴ افزایش یافته است.

نتایج همچنین نشان داد که این افزایش در میان زنان بیشتر بوده است. در آغاز این بازه زمانی ۲۱ درصد حملات قلبی به زنان جوان مربوط بوده اما در پایان بازه مورد پژوهش این عدد به ۳۱ افزایش یافته است.

افزون بر این، نتایج این پژوهش فاش کرده که زنان جوان کمتر احتمال دارد از خدمات درمانی قلبی عروقی شامل داروهای ضدانعقاد، گیرنده بتا، آنژیوگرافی یا خون‌رسانی مجدد بهره‌مند شوند.

در نتیجه، زنان در مقایسه با مردان ریسک بیشتری در ابتلا به فشار خون، دیابت و نارسایی مزمن کلیه داشتند.

مدیر این پژوهش درباره نتایج به دست آمده می‌گوید: بیماری قلبی را گاه به عنوان بیماری پیرمردها می‌شناسند، اما اینکه روند پیشرفت حملات قلبی را در میان جوانان در نظر بگیریم هم تصور نادرستی است. درواقع این افزایش در بین زنان جوان رخ داده است.

دکتر آرورا تأکید می‌کند: این نگران کننده است و به ما می‌گوید باید توجه بیشتری را روی این گروه از افراد متمرکز کنیم.

منبع : خبرگزاری مهر

هرگز این کارها را بعد از غذا انجام ندهید

بسیاری از مردم در سراسر جهان عادت دارند که بلافاصله پس از صرف وعده غذایی ناهار یا شام دراز کشیده و مشغول تماشای تلویزیون شوند. اما این عادتی ناسالم محسوب می شود و می تواند سلامت ما را تحت تاثیر قرار دهد.

 بی تحرکی و لم دادن پس از صرف غذا تنها عادت بدی نیست که مردم دارند و در ادامه با چند کاری که نباید پس از غذا خوردن انجام دهید، بیشتر آشنا می شویم.

سیگار کشیدن

اگرچه مردم از مضرات سیگار کشیدن برای سلامت کلی خود آگاه هستند، اما همچنان این کار را ادامه می دهند و حتی آن را پس از صرف یک وعده غذایی انجام می دهند. اگر قادر به ترک سیگار نیستید، بهتر است پس از غذا خوردن چند ساعت صبر کنید و سپس سیگار بکشید زیرا نیکوتین موجود در آن با اکسیژن اضافی مورد نیاز برای گوارش پیوند تشکیل می دهد و از این رو، بدن مواد سرطان‌زای بیشتری را نسبت به حالت عادی جذب می کند. چندین مطالعه نشان داده اند که سیگار کشیدن پس از یک وعده غذایی می تواند معادل کشیدن ۱۰ نخ سیگار به طور همزمان باشد. افزون بر این، این کار خطر ابتلا به سرطان های روده و ریه را افزایش می دهد.

میوه خوردن

اگر قصد دارید میوه بخورید بهترین زمان برای انجام این کار پیش از یک وعده غذایی و با معده خالی است زیرا گوارش میوه به آنزیم های متفاوتی نیاز دارد و قندهای ساده موجود در میوه به زمان بیشتری برای جذب کامل نیاز دارند. افزون بر این، هنگامی که معده خالی است، شما از تمام مواد مغذی، فیبر و قندهای ساده موجود در میوه بهره خواهید برد. در مقابل، مصرف میوه در زمانی نزدیک به یک وعده غذایی یا پس از آن می تواند به آروغ زدن، سوزش سر دل، سوء هاضمه و بسیاری ناراحتی های دیگر منجر شود.

خوابیدن

اگر بلافاصله پس از یک وعده غذایی به خواب بروید، احتمال تجربه نفخ، ناراحتی و الگوهای خواب عجیب نیز افزایش می یابد زیرا سوزش معده در طول شب را به همراه دارد. نتایج یک مطالعه نشان داد افرادی که پس از صرف غذا مدت زمان بیشتری پیش از به خواب رفتن صبر می کنند، احتمال کمتری دارد سکته مغزی را تجربه کنند. بر همین اساس، چند ساعت پیش از خواب نباید غذای سنگین بخورید.

دوش گرفتن

هرگز بلافاصله پس از صرف یک وعده غذایی دوش نگیرید زیرا جریان خون به سمت دست ها، پاها و بدن افزایش می یابد و از این رو، میزان جریان خون به سمت معده کاهش می یابد. در نتیجه، سیستم گوارش تضعیف و ناکارآمد می شود و این شرایط به درد معده منجر می شود.

چای نوشیدن

بلافاصله پس از صرف یک وعده غذایی چای ننوشید زیرا در جذب آهن اختلال ایجاد می کند. اسید تانیک موجود در چای با پروتئین و آهن پیوند تشکیل می دهد و از جذب موثر آنها توسط بدن جلوگیری می کند. کمبود آهن در بدن انسان می تواند به کم خونی یا آنمی منجر شود و از این رو، درد سینه، سردی دست ها و پاها، شکنندگی ناخن ها، بی اشتهایی، پوست رنگ پریده، خستگی شدید، ضعف و سرگیجه را موجب شود.

 

منبع: بیتوته

چگونه و چه زمانی اعتماد به نفس شکل میگیرد؟

اعتماد به نفس چه وقت و چگونه شکل می گیرد؟

این، اطرافیان کودک هستند که نقش اصلی را در شکل گیری یا انهدام اعتماد او ایفا می کنند

یکی از مهم ترین و فاجعه بارترین توصیه هایی که گاه به پدر و مادرهای جوان می شود، این است که کودک تان را زیاد در آغوش نگیرید چون "بغلی" می شود! این در حالی است که در سال اول زندگی، کودک هر چه بیشتر در آغوش گرفته شود، اعتماد به نفس او بیشتر تقویت می شود.

پیرمردی 80 ساله را در نظر بگیرید که اعتماد به نفس کافی ندارد؛ روابط اجتماعی اش چندان قوی نیست و نگاه بدبینانه ای به دنیا دارد.

پیرمرد قصه ما، البته بعد از رسیدن به دوران کهنسالی، چنین نشده است. تا جایی که به یاد می آورد، عنصر اعتماد در زندگی اش کم رنگ بوده است: اعتماد به محیط، اعتماد به آدم ها و حتی اعتماد به خودش.

او ماه آینده وارد 81 سالگی خواهد شد ولی احتمالاً هیچگاه نخواهد فهمید که ریشه بحران اعتماد در او، به 80 سال قبل برمی گردد، زمانی که کمتر از یک سال داشت.

اریک اریکسون، روان شناس بزرگ آلمانی نظریه ای دارد به نام "مراحل رشد هشت گانه اجتماعی". او در این نظریه، زندگی انسان را به 8 قسمت تقسیم می کند:اگر کودک یک ساله ای سراغ دارید، این مطلب را حتماً بخوانید.

1 - از تولد تا یک سالگی

2 - سال دوم و سوم زندگی

3 - سال سوم تا ششم زندگی

4 - سال ششم تا دوازدهم زندگی

5 - سال دوازدهم تا سال بیستم زندگی

6 - سال بیستم تا سی ام زندگی

7 - سال چهلم تا شصت و پنجم زندگی

8 - از شصت و پنج سالگی به بعد

در هر کدام از این مراحل، اتفاقات خاصی می افتد که شخصیت اجتماعی فرد را شکل می دهند. مثلاً در 12 ماه اول زندگی، موضوع "اعتماد یا عدم اعتماد" در فرد، تعیین تکلیف می شود. اگر شرایط زندگی کودک در سال اول زندگی اش، مناسب باشد، او تا آخر عمر، فردی خواهد بود که دنیا را جایی مناسب برای زندگی و موفقیت می داند، می تواند روابط مبتنی بر اعتماد و هوشیاری با افراد برقرار کند و در نهایت، به خود اعتماد کند و همین اعتماد به نفس، زیرساخت توسعه فردی او در تمام زندگی اش خواهد بود.

اعتماد یا عدم اعتماد در انسان، در همان دوازده ماه نخست زندگی اش تعیین تکلیف می شود

از همین روست که اریکسون سال نخست زندگی را مرحله "اعتماد در برابر عدم اعتماد" می نامد.

نوزاد، از محیط امن و آرام رحم مادر وارد دنیای پرهیاهوی انسان ها می شود. بنابراین در سال نخست زندگی اش، در حال سنجش محیط جدید است که آیا می توان در این محیط به خوبی زندگی کرد؟ (درست مانند کسی که وارد شهر جدیدی شده و در اوایل کار، در حال سنجش شهر و مردمانش هست).

هر چیزی که آرامش و امنیت کودک را در سال اول زندگی اش به خطر بیندازد، یک ضربه به نرم افزار اعتماد او می زند. فریادی که بر سر او کشیده می شود، دعوایی که پدر و مادر در حضور او می کنند، گرسنگی و تشنگی کودک، دمای نامناسب اتاقی که کودک در آن زندگی می کند، دردهایی که کودک می کشد (به هر علتی مانند بیماری، سوختگی، شکستگی، عرق سوز شدن پا)، بی اعتنایی اطرافیان به کودک و ... همه و همه دست به دست هم می دهند تا عنصر اعتماد در کودک تضعیف شود.

از این روست که توصیه می شود به ویژه در سال نخست زندگی کودک، امنیت و آرامش محیط زندگی او با وسواس ویژه ای تأمین شود تا کودک هیچ درد و استرسی را تجربه نکند. حتی گفته می شود که ای کاش ممکن بود واکسن هم تزریق نشود تا کودک درد آمپول را نکشد ولی چون بحث سلامت کودک به طور جدی مطرح است، تزریق واکسن را به عنوان یک استثنا برای تحمیل درد به کودک می پذیریم.

یکی از مهم ترین و فاجعه بارترین توصیه هایی که گاه به پدر و مادرهای جوان می شود، این است که کودک تان را زیاد در آغوش نگیرید چون "بغلی" می شود و مجبور خواهید شد مدام او را در بغل بگیرید.

این در حالی است که در سال اول زندگی، کودک هر چه بیشتر توسط پدر و مادرش در آغوش گرفته شود، اعتماد به نفس او بیشتر تقویت می شود. کودک در ارزیابی محیط جدید زندگی اش، هر اندازه احساس کند به اطرافیانش نزدیک است و حمایت و تأیید آنها را دارد، آرامش و اعتماد غنی تری به دست خواهد آورد. حتی مشاوران خبره به پدر و مادرها توصیه می کنند که تا حد امکان، حائل لباس را نیز بین خود و نوزاد حذف کنند و تماس پوست به پوست با او برقرار کنند.

بنابر این کودک زیر یک سال را اصطلاحاً خیلی تحویل بگیرید، مدام او را بغل کنید، با او صحبت کنید، لبخند بزنید، مراقب سلامتی اش باشید، حواس تان به نیازهای غذایی اش باشد، نگذارید از خیس بودن پوشک عذاب بکشد و دچار التهاب پوستی شود، پیرامون او دعوا و جنجال نباشد، به او نهیب نزنید، با او بازی کنید و ... .

بدانید که اعتماد یا عدم اعتماد در انسان، در همان 12 ماه نخست زندگی اش تعیین تکلیف می شود و این، اطرافیان کودک هستند که نقش اصلی را در شکل گیری یا انهدام اعتماد او ایفا می کنند.

اگر خانواده پیرمرد قصه ما در 80 سال پیش، رفتار مهربانانه تری با او داشتند، او یک عمر در بحران بی اعتمادی سر نمی کرد.

منبع : آکاایران